بررسی متغیرهای دموگرافیک در بیماران جراحی شده در بخش جراحی پلاستیک و انیستیتو کانسر بیمارستان امام‌خمینی در بین سال‌های 1383-1372

مقدمه: تومورهای بافت نرم، یکی از موارد مهم مرگ ناشی از سرطان را تشکیل می‌دهند. از طرف دیگر به‌دلیل فراوانی تومورهای خوش‌خیم و عدم ارزیابی دقیق آنها، تعیین فراوانی کلی و علل ایجاد این تومورها، بسیار دشوار می‌باشد. هدف این مطالعه تعیین فراوانی تومورهای بافت نرم ماگزیلوفاسیال بود. روش‌ بررسی: این مطالعه از انواع مطالعات توصیفی و در حقیقت نوعی گزارش سری موارد (Case Series) است. بیماران مبتلا به تومورهای بافت نرم ماگزیلوفاسیال که بین سال‌های 1372 تا 1383 به بخش جراحی پلاستیک و یا انستیتو کانسر مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) مراجعه نموده بودند، جمعیت مورد مطالعه را تشکیل دادند. پرونده این بیماران از بایگانی بیمارستان خارج و اطلاعات مورد نیاز از آنها استخراج گشت. با استفاده از نرم‌افزار SPSS، تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت. یافته‌ها: از میان 513 تومور مورد بررسی، 457 تومور (89%) ماهیت بدخیم و 56 تومور (11%) باقی‌مانده ماهیت خوش‌خیم داشتند. تعداد 185 نفر (36%) از بیماران مؤنث و 328 نفر (64%) دیگر مذکر بودند. تعداد 164 نفر (36%) از تومورهای بدخیم مؤنث و 293 نفر (64%) دیگر مذکر بودند. تقریباً یک چهارم از بیماران در دهه ششم از عمر خود قرار داشتند. 8/60% از بیماران مورد مطالعه سنی کمتر از 60 سال داشتند. بیشترین فراوانی بیماران در گروه تومورهای کمتر از 5/2 سانتی‌متر بود. کارسینوم سلول‌های سنگفرشی با 200 مورد (0/39%) شایع‌ترین تومور و لب تحتانی شایع‌ترین محل ایجاد تومورهای بافت نرم در بیماران تحت مطالعه بود. بحث و نتیجه‌گیری: هرچند که با توجه به طبیعت این مطالعه به عنوان یک مطالعه گزارش سری موارد، امکان انجام آزمون‌های آماری برای یافتن ارتباط‌های احتمالی میسر نبود ولی پیشنهاد می‌شود با انجام یک مطالعه از نوع مقطعی هم به جستجوی این ارتباط‌های احتمالی پرداخته شود و هم میزان بقای بیماران مورد بررسی قرار گیرد.